De Rubriek van Gabiër
Gabiër Martina (19) studeert Creative Business aan Saxion University of Applied Sciences. Voor ROATS schrijft hij elke maand enkele gedichten die aan het begin van de maand gepubliceerd worden! Hij schrijft gedichten die "iets minder saai zijn dan de gedichten die je op de middelbare school moest lezen. Totdat deze ook op een school belanden en een hele generatie kinderen mij haat." Hij schrijft graag over dingen die iedereen kan zien, maar niemand kan beleven, of andersom.
Sebastiaan
- Door Gabiër Martina (April)
De naald glijdt door de groef
De plaat draait rond en rond
Op en neer en heen en weer
Zo ontstaat er stereo
Denken dat omdat ik niet geloof
Ik schoonheid niet kan begrijpen
Maar elke dag word ik weer bevangen
Door de schoonheid van het alles en het niets
In alles zit schoonheid
Maar juist niet omdat iemand het ziet
Maar omdat het nou eenmaal gewoon zo is
En misschien wel uit het niets
Is alles zomaar uit het niets ontstaan?
Of was er altijd al wat?
Des te vaker je die vraag stelt
Des te verder raak je van het antwoord verwijderd
Er bestaat iets
En er bestaat niets
Of juist niet
Dat is alles wat we weten
En dat is genoeg om te weten
Wie we zijn en de schoonheid te zien
Het bewegen en het stilstaan
De eindige verplaatsing van alle energie
Door te bewegen maken we langzaam onze energie op
We zetten het om in warmte, langzaam maar toch snel
Net zo lang totdat alle energie evenredig over alles verdeeld is
De hittedood van het universum, niets ooit zo eerlijk
Is dat hoe Stalin het gewild zou hebben?
Is de hittedood van het universum de ultieme communistische droom?
Snuivend, met in mijn hand een glas wijn, starend naar een schijf vinyl
Verplaats ik samen met Stalin alles naar het niets
Een schot in het donker, iemand schreeuwt
Een bruisende bol aan deeltjes valt langzaam uit elkaar
Trok het universum gewoon een jackplug uit een versterker
En veroorzaakte spontaan de oerknal in elkaar, en over, en
Onder een brug
Ergens in Zoetermeer
Zit ik met een platenspeler
Te luisteren naar Bach
En wie weet is er wel een god
En krijg ik straks straf
Maar misschien is god ook even moe
En komt hij hier naast me zitten
En geniet hij mee van de muziek
De golven, het bewegen, het stilstaan
Samen met mij
En lachen we
Eventjes, om helemaal niets
Oh wat is er toch, oh wat is het fijn
- Door Gabiër Martina (April)
Lange week
Lange dag
De geur van de ochtend
Staat me niet aan
Hoestend en stervend
Fietsend door de stad
Iedereen kijkt me aan
Wie ben ik dan
Als ik niet meer zingen kan
Een dokter spreekt Nederlands
Even een roerstaafje Frans
In je keelgat
Dan zie ik wat
Of nee toch niet
Toch niks
Geen ratten op je zolder
Maar het blijft maar stinken
Naar stoffige urine en pindakaas
Wormen in een natte druipende GFT-bak
Ook al ben ik het zat
Zat van al het bier
Maar het smaakt zo goed
Op vakantie naar Frankrijk
Aaiend over zijn harige dikke buikje
Het ruikt hier zo lekker
Wat is er toch, wat zal er zijn
En niemand die weet
Of lachen ooit nog kan, of ooit
Het zo
Zo fijn
Zoeken naar een toekomst
- Door Gabiër Martina (Maart)
Een orakel praat over vroeger
Verveeld kijk ik haar aan en vraag
Hoe het was om jong te zijn
Of je als orakel de dingen ook anders ervaart
Maar ze moet bekennen
Dat vroeger alles anders was
En dat voordat alle orakels bestonden
Ook al niemand wist wat komen zou
Haar glazen bol verloren
Op een camping in Frankrijk
Zoeken en zoeken en zoeken
De toekomst voor altijd kwijt
En op een dag wordt ze wakker
In een land hier ver vandaan
Ware liefde bestaat niet
Maar liefde gelukkig wel
Twee tot vier
Zoals een kat op een dekentje ligt
Lig ik in bad te zweven
Kalmerende lavendelwalmen
Bewandelen mijn bedwelmde gedachten
En dan opeens weet ik het weer
Waarom ik gisteren bedacht had
Dat betekenis niks betekent
En hoe fijn het is om niets te zijn
Zo op een dinsdagmiddag
Duw je je hoofd even onder water
Je ogen prikken van de melk
En je verstandskiezen worden getrokken
Begroet de buurman
En trap hem dan in zijn ballen
Gooi een muntje in een zwart gat
En doe een wens
Wens voor water en rijkdom
De sproetjes op je handen
Een konijn zonder allergieën
En een dag op het terras
Zwaai naar alle mensen
Die je bekijken via je webcam
En verveel je als geen ander
De zon komt op en je huilt
Maar je ligt in bad
Dus niemand die het ziet
Vervreemding
- Door Gabiër Martina (Februari)
Het gevoel dat je krijgt als
iemand die je niet kent zijn voordeur opendoet
en de geur en de warmte en het licht
bij je naar binnen stromen
Je een wereld verborgen ziet
achter een voordeur
en je nooit zal weten
over dat verborgen leven
Je in een film of op straat ziet
hoe mensen in de avond
lachend naar binnen
worden uitgenodigd en verwelkomd
Dat het enige verschil tussen een warm welkom
en een afgrijselijke afkeer
slechts de milde kennis is
die men over anderen bezit
Hoe graag ik toch bij iedereen
naar binnen zou willen lopen
Even in hun bed te gaan liggen
Aan hun kussen te ruiken
Even wat kasten open te trekken
En eindelijk begrijpen
Wie al die mensen toch zijn